یک معامله حامل ارزی (Currency Carry Trade) شامل قرض گرفتن یک ارز با بازده کم به منظور خرید یک ارز با بازده بیشتر است تا از تفاوت نرخ بهره، برای معامله گر سود حاصل شود.
این همینطور با نام Rollover نیز شناخته می‌شود و بخش مهمی از یک استراتژی معامله حامل را تشکیل می‌دهد.
معامله گران با امید اینکه بتوانند از تفاوت نرخ بهره بیشتر از تغییرات قیمتی ارز سودآوری کنند، وارد بازار می‌شوند و به سمت این استراتژی جذب می‌شوند.
یک معامله حامل به معنای قرض گرفتن یک ارز در یک کشوری که دارای نرخ بهره یا بازده کم است به منظور خرید یک ارز در یک کشور دیگر که نرخ بهره‌ی بالاتری دارد، است.
نگه داشتن این معامله بیشتر از یک روز منجر به پرداخت یک مبلغ بهره از طرف بروکر به معامله گر می‌شود.
در این وضعیت ارزی که دارای نرخ بهره کمتر است با نام ارز بودجه یا Funding Currency و ارزی که دارای نرخ بهره‌ی بیشتر است با نام ارز هدف یا Target Currency شناخته می‌شود.
جزو اصلی یک معامله حامل به تفاوت نرخ بهره بین دو ارز معامله شده مربوط می‌شود. حتی اگر نرخ بهره بین دو ارز تغییر نکند، معامله گر از نگه‌داشتن ارز تا روز بعد، سود کسب می‌کند.
با این حال، در طول زمان، بانک های مرکزی لازم دانستند که در صورت نیاز نرخ بهره را تغییر دهند و این یک ریسک احتمالی برای استراتژی معامله حامل است.
جزو اصلی دیگر یک معامله حامل در واقع به نرخ تبادل دو ارز مربوط می‌شود. یک معامله گر در هنگام خرید یک ارز به دنبال این است که نرخ تبادل آن افزایش یابد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
